chlamydioza to choroba powodowana przez bakterie

Ornitoza (papuzica, psitakoza lub choroba ptasia) to schorzenie ze spektrum chorób odzwierzęcych, wywoływane przez bakterię Chlamydia psittaci. Wbrew innej nazwie choroby – papuzica – źródłem zakażenia są nie tylko papugi, ale też inne ptactwo, takie jak: kaczki, kury, indyki, gołębie (inną nazwą choroby jest choroba hodowców Choroba brudnych rąk powodowana jest przenoszeniem zarazków oraz pasożytów poprzez dłonie do ust - stąd nazwa. Najczęściej pojęcie to, mające charakter potoczny, odnosi się do wirusowego zapalenia wątroby typu A , ale też określa się tym mianem inne schorzenia, takie jak owsica, tasiemiec czy salmonella. Bakteryjne zapalenie skóry to powszechny problem, który może mieć różny stopień nasilenia i różne formy od miejscowych czyraków po infekcje całego ciała, takie jak posocznica, kiedy infekcja przenosi się ze skóry do krwioobiegu. Większość przypadków bakteryjnego zapalenia skóry jest wywoływana przez bakterię gronkowca złocistego lub bakterię paciorkowca. Przyczyny i Wiele chorób - na przykład chlamydioza - długo nie dają objawów. Nieleczone mogą prowadzić do powikłań, wśród których znajduje się bezpłodność; Więcej aktualnych informacji znajdziesz na stronie głównej Onet. Kiła Kiła to cykliczna choroba zakaźna wywoływana przez bakterie o nazwie krętek blady (Treponema pallidum Choroby intymne są wywoływane przez bakterie, wirusy oraz grzyby. Ich etiologia może mieć również charakter mieszany. Najczęściej pojawiają się w trakcie kontaktu z patogenem, podczas gdy naturalne mechanizmy obronne są zaburzone. W przypadku kobiet naturalną barierą ochroną jest kwasowy odczyn mikroflory pochwy. Wie Kann Ich Mit Einer Frau Flirten. Choroby weneryczne to inaczej choroby przenoszone droga płciową. Mogą być wywołane przez bakterie, wirusy, grzyby a nawet pasożyty. Mechanizm przenoszenia chorób jest oczywisty. Jednak do zarażenia nie dochodzi jedynie poprzez tradycyjny dopochwowy stosunek seksualny ale również poprzez seks analny i oralny. Sam seks nie musi stanowić podstawy do obaw. Czynnikami zwiększającymi ryzyko możliwości zachorowania na chorobę weneryczną są jednak sytuacje z nim związane, a mianowicie: wielu partnerów seksualnych, niestosowanie prezerwatyw, spożywanie substancji psychoaktywnych, które prowadzą do podejmowania ryzykownych zachowań a także używanie gadżetów erotycznych i nieprzestrzeganie zasad higieny. 7 najgroźniejszych chorób wenerycznych Choroby weneryczne towarzyszą ludzkości od dawien dawna i nie sposób ich całkowicie wyeliminować. Najbardziej narażeni na zachorowanie są ludzie w wieku między 18 a 24 rokiem życia a także homoseksualni mężczyźni zmieniający partnerów. Do najgroźniejszych chorób wenerycznych jeśli chodzi o przebieg, skutki i trudności leczenia zaliczamy: Rzeżączka Rzeżączka to choroba wywoływana przez bakterie Gram-ujemne. Są nimi dwoinki rzeżączki. Do zakażenia może dojść poprzez kontakt seksualny lub podczas porodu, kiedy matka przekazuje dziecku bakterie. Zakażenia z innych powodów są raczej rzadko spotykane i jeśli już się zdarzają, to dotyczą używania wspólnych przedmiotów tj. mokrej gąbki lub ręcznika chorej osoby. Dwoinki rzeżączki są w stanie utrzymywać się poza organizmem nawet do doby. U kobiet rzeżączka zazwyczaj nie wywołuje żadnych objawów. Możliwe są jednak ropne upławy i bóle w podbrzuszu, a także typowe objawy charakterystyczne dla infekcji pochwy, czyli pieczenie okolic intymnych. Czasem zdarza się, że kobiecie rozreguluje się cykl miesiączkowy. Z kolei u mężczyzn choroba objawia się ropna wydzieliną z cewki moczowej, pieczeniem i bólem przy oddawaniu moczu. Kiła Następną groźną choroba jest kiła, którą wywołuje krętek blady będący bakterią. Zakazić się można poprzez kontakt okolic intymnych lub kontakt przezodbytniczy i oralny. W ostatnim przypadku dalsze zakażenie może następować nawet przez pocałunek z osobą zarażoną. Kiła często przyjmuje postać utajoną i w takiej formie szkodzi zdrowiu. Nieleczona kiła wprowadza zmiany w układzie nerwowym, układzie krążenia, w strukturze kości i stawów a nawet prowadzi do zaburzeń psychicznych. Istotne objawy kiły to wrzód na genitaliach lub sromie a następnie wysypka na dłoniach i stopach. Takie objawy należą do 1 stadium. Dalsze stadia przebiegają jako utajone AIDS AIDS to choroba zakaźna powodowana przez wirusa HIV. Ta choroba identyfikowana jest jako upośledzenie odporności. Pierwsze fazy choroby są bezobjawowe. Taki stan może trwać nawet 10 lat. Kolejne stadia AIDS powodują znaczny spadek odporności organizmu, który już nie jest w stanie radzić sobie z kolejnymi infekcjami, nawet tak błahymi jak przeziębienie i w efekcie prowadzi do gruźlicy, zapalenia płuc i nowotworów. Do zakażenia dochodzi poprzez kontakt seksualny ale również przez krew. . Matka może zarazić swoje dziecko podczas porodu. Dlatego celem obniżenia zachorowalności osoby niebędące w stałych stosunkach seksualnych z jedną osoba powinny regularnie wykonywać testy na obecność wirusa HIV. Chlamydioza Chlamydioza wywoływana jest przez bakterię Chlamydia trachomatis. U większości chorych nie wywołuje objawów, a diagnoza pada dopiero w chwili, gdy pojawiają się powikłania nieleczonej choroby. Do powikłań należą zapalenie najądrza u kobiet i przydatków u kobiet. Inaczej niż w przypadku AIDS, do zarażenia chlamydiozą może dojść poprzez stosunki seksualne, poprzez krew ale tez przez błony śluzowe i skórę. Zaniedbana chlamydioza może prowadzić nawet do niepłodności. Ziarnica Weneryczna pachwin Ziarnica weneryczna pachwin wywoływana jest przez te same bakterie co chlamydioza. Najczęściej spotyka się ją u ludzi żyjących w krajach tropikalnych i międzytropikalnych. Towarzyszące chorobie objawy to: owrzodzenia, pęcherze, grudki na narządach płciowych ale także stany zapalne węzłów chłonnych, bóle stawów i ropnie. Opryszczka narządów płciowych Opryszczka narządów płciowych to efekt działania wirusa HSV 2, który powoduje tworzenie się bolesnych pęcherzy gromadzących się w skupiska zlokalizowane wokół narządów płciowych lub odbytu. Opryszczka powiększa się przez około 2 tygodnie. Po tym czasie zmiany pękają i przekształcają się w płytkie wrzody. Leczenie wymaga farmakoterapii doustnej oraz miejscowej. Doustnie podaje się tabletki, a miejscowo smaruje maścią przeciwzapalną. Kobiety ciężarne chore na opryszczkę powinny rodzić przez cesarskie cięcie, aby zniwelizować ryzyko zarażenia dziecka. Mięczak zakaźny Mięczak zakaźny jest wywoływany przez wirus ospy Poxviridae. Wirus przenosi się poprzez kontakt seksualny oraz kontakt z zarażonymi przedmiotami. Objawy charakterystyczne dla tej choroby to wyrośniecie twardych guzków w kolorze cielistym lub żółtym, które w środku wypełnione są substancją o kaszowatej konsystencji. Guzki tworzą się na członku oraz na wargach sromowych i wzgórku łonowym. Mięczak zakaźny zazwyczaj znika sam po kilku miesiącach, a jego leczenie polega na przyjmowaniu leków doustnych i stosowaniu maści. Jeśli powstałe zmiany są duże, wówczas usuwa się je poprzez koagulację. Fot: vchalup / Gdy w organizmie znajduje się bakteria Chlamydia trachomatis, objawy mogą sugerować zwykłą infekcję okolic intymnych, a nie chorobę weneryczną. Leczenie polega na przyjmowaniu antybiotyku, który ginekolog przepisuje po wykonaniu badań i rozpoznaniu szczepu bakterii odpowiedzialnej za powstanie chlamydiozy. Zarażenie chlamydią odpowiada za ok. 30% poronień. Jest to jedna z najbardziej niebezpiecznych i jednocześnie najtrudniejszych do zdiagnozowania chorób przenoszonych drogą płciową. Chlamydia – rodzaje. Co to jest chlamydia trachomatis i jak się ją wykrywa? Bakterie chlamydia to cała grupa mikroorganizmów wewnątrzkomórkowych. Trzy z nich – Chlamydia trachomatis, Chlamydia pneumoniae i Chlamydia psittaci – są patogenne dla ludzi. Najczęściej dochodzi do zakażeń Chlamydią trachomatis, która dostaje się do organizmu drogą płciową, rozmnaża się w komórkach ciała i rozprzestrzenia z krwią do wszystkich narządów. Chlamydia wywołuje chorobę zwaną chlamydiozą. Jest ona trudna do rozpoznania, bo może przechodzić w stan uśpienia i przez lata nie dawać żadnych widocznych objawów. Nie wszystkie badania na chlamydię są refundowane. Za najbardziej wiarygodne – badanie DNA – trzeba zapłacić 150–200 zł. W związku z tym najczęściej do wykrywania bakterii Chlamydia trachomatis wykorzystuje się serologię (IgM, IgA i IgG). Wynik wskazuje poziom immunoglobulin we krwi. Wzrost liczby przeciwciał, oznaczający infekcję, widoczny jest w ciągu 3–8 tygodni od zakażenia. Test na chlamydię dla mężczyzn i kobiet można też kupić w aptece, a następnie samodzielnie pobrać wymaz z cewki moczowej czy pochwy. Zobacz film: Choroby przenoszone drogą płciową. Źródło: Getty Images, iStock Chlamydia trachomatis – jak można się zarazić? Bakterie Chlamydia trachomatis przenikają przez błony śluzowe i wnikają bezpośrednio do krwi przez uszkodzoną skórę. Zwykle szkodliwe mikroorganizmy zaczynają atakować przez dolne drogi rodne (u kobiet najpierw kolonizują pochwę). Największe ryzyko zakażenia chlamydią dotyczy osób aktywnych seksualnie, które nie stosują antykoncepcji mechanicznej (prezerwatyw), i uprawiają seks oralny (chlamydia w gardle zdarza się również w przypadku zarażenia gatunkiem pneumoniae). W wielu przypadkach chlamydioza jest efektem niezachowywania higieny osobistej, np. używania wspólnych ręczników do wycierania okolic intymnych, mogące sprawić, że choroby nabawi się cała rodzina. Chlamydia u mężczyzn zdarza się rzadziej niż u kobiet, które są bardziej podatne na infekcje intymne. Odnotowuje się też zarażenia chlamydią u dzieci. Do infekcji może dojść jeszcze w okresie życia płodowego, ponieważ bakterie przenikają przez łożysko matki, albo w trakcie porodu, zwłaszcza jeśli dziecko ma obniżoną odporność (ryzyko wynosi aż 80%). Chlamydioza u kobiety w ciąży jest więc wskazaniem do cesarskiego cięcia. Co to za bakterie: chlamydie? Zobaczcie, co mówią lekarze: Zobacz film: Chlamydie - co to za bakterie. Źródło: Co nas truje Chlamydia – objawy ze strony układu moczowo-płciowego Objawy zakażenia chlamydią mogą się wystąpić najwcześniej po tygodniu od pojawienia się bakterii, ale nie muszą w ogóle się ujawnić. Chlamydiozie u kobiet towarzyszą obfite ropne upławy, bóle brzucha i krwawienia międzymiesiączkowe, zwłaszcza po stosunku, zaburzenia miesiączkowania, a także objawy dyzuryczne (pieczenie podczas oddawania moczu, częste parcia). Bakterie chlamydii rozprzestrzeniają się na kolejne elementy narządu układu rozrodczego, co staje się przyczyną zapaleń przydatków, jajników, jajowodów, szyjki macicy i endometrium, a nawet powodem rozwinięcia się nowotworu. Powikłania po chlamydiozie mogą doprowadzić do niepłodności i zwiększają ryzyko poronień, ciąż pozamacicznych, przedwczesnych porodów. Stają się również przeszkodą dla zapłodnienia in vitro. Po zarażeniu chlamydią objawy u mężczyzn również dotyczą głównie układu moczowo-płciowego. Występują obrzęk jąder, pieczenie w czasie oddawania moczu, śluzowy wysięk z cewki i bóle krocza promieniujące do pachwin. W wyniku rozprzestrzeniania się bakterii może dojść do zapalenia najądrzy, a w efekcie – tak jak u kobiet – do niepłodności. Nieleczona chlamydioza daje też powikłania niezwiązane z układem moczowo-płciowym, np. zespół Reitera (reaktywne zapalenie stawów).. Noworodki urodzone przez zakażone matki często zapadają na chlamydiowe zapalenie spojówek. Jak leczyć chlamydiozę? Trudności w leczeniu chlamydiozy się związane z tym, że po pierwsze późno się ją rozpoznaje, nierzadko dopiero na etapie problemów z zajściem w ciążę, a po drugie bakteria z gatunku trachomatis ma wiele szczepów (jak na razie odkryto ok. 20), różnie reagujących na leki. W przypadku zarażenia chlamydią leczenie naturalne nie przynosi rezultatów – trzeba zastosować antybiotykoterapię u obojga partnerów (leki przyjmuje się mniej więcej przez tydzień). Antybiotyk na chlamydię zawiera substancje z grupy azalidów (np. azytromycynę), tetracyklin (np. doksycyklinę) lub makrolidów właściwych (np. erytromycynę). Zobacz film: Wykorzystanie laserów w ginekologii. Źródło: Bez skazy Chlamydia to rodzaj bakterii które występują. Ten typ bakterii Nie wytwarza własnego ATP ale zmienia swoje ADP a ATP gospodarza. Bakterie te mają stopień pokrewieństwa z riketsją. We własnej błonie komorkowej zęwnetrznej, podobnie jak zdecydowans wiekszosc bakterii Gram-ujemnych, mają LPS, a więc Lipopolisacharyd. Jednakże co odróżnia je od tego typu bakterii to to, że we własnej ścianie nie mają kawasu maramidowego, jak i peptydoglikanu. Posiadają one zdolność do syntezy swoich białek, co jest możliwe dzięki posiadaniu rybosomów. Jakie są rodzaje chlamydii, które są patogenne dla ludzi? 1. Chlamydia Trachomatis – bakteria ta przenoszona jest drogą płciową, jak również podczas porodu z matki na dziecko. Bardzo często na zakażenie narażeni są młodzi ludziem którzy rozpoczynają współżycie bez należytego zabezpieczenia. 2. Chlamydia Pneumoniae – bakteria ta przenoszona jest drogą kropelkową, ale różni się ona od pozostałych bakterii. Jej objawem, może być na przykład zapalenie oskrzeli, krtani, płuc. Jeżeli dojdzie do zakażenia, to uszkodzeniu podlega nabłonek rzęskowy w oskrzelach, a nierzadko alergiczne przestrojenie organizmu, przez co może dojść do dychawicy oskrzelowej. 3. Chlamydia Psittaci – bakteria ta przeniszona jest poprzez bezpośredni kontakt z zarażonym ptactwem. Przy tego typu zakażeniu bakterie wnikają do organizmu przez drogi oddechowe, skąd dochodzi do przeniesienia przez krew do komórek śledziony, czy też wątroby. Na sanym piczątku choroby, może wystąpić bardzo wysoka gorączka oraz dreszcze, bardzo często choroba wywołana tym typem bakteriiprzeniega wolno, a towarzyszą jej, na przykład bóle głowy, czy też suchy kaszel, nierzadko może wystąpić także wysięk w jamie opłucnej. Zdarzały sie także przypadki, gdy u zakażonego doszło do zapalenia mięśnia sercowego. Chlamydie wnikając do organizmu człowieka przenikają do wnętrza komórek i tam ulegają rozmnożeniu, a kolejnym etapem jest rozprzestrzenianie się wraz z krwią. Jak rozwija się bakteria chlamydii? Każda z bakterii, które powodują zakażenie się chlamydią ma bardzo podobny cykl reprodukcji. Elementarne ciałkz, które zawierają drobne komórki o średnicy około 300nm posiadają w sobie nukleoid. Tak więc stanowią one formy inwazyjne dla komórek, do których następuje wsiąkanie poorzez fagocytozę. Po ok 6-8 godzinach, kiedy zmieniają się one w ciałko pierwotne, przybierające rozmiary ok. um, w których nie znajdziemy nukleoidu oraz błon powierzchmiowych z komórki gospodarza. W środku znajduje się natomiast ciałko RB. W ciągu kolejnych 18-24 godzin następuje powiększenie się ciałka i znajdujące się w nim RB podlegają wielokrotnemu podzieleniu, a wodniczka, która je otacza wypełnia się ciałkami wtrętowymi. Kolejnym etapem jest uwalnianie się ciałek poza komórkę oraz już stając się ciałkami EB uwalniają się poza komórkę i zarażają kolejne komórki, tym samym cykl ulega wielokrotnemu powtórzeniu. Bakterie Chlamydii mają zdolność do syntezowania ATP, przez co jest ono wykorzystywane przy zakażeniu kolejnego organizmu. Warto wiedzieć, że bakterie chlamydii mają zdolność do tworzenia wielu białek szoku cieplnego. Bakteria chlamydii – jak jest hodowana? W zwiazku z tym, że bakterie te należą do grkna bakterii bezwzględnie wewnątrzkomórkowych, to mogą one być hodowane na podłożach bakteriologicznych. Bakterie te mogą dorastać w tak zwanych hodowlach komórkowych, mają zdolność do mnożenia się w zarodku kurzym, jak również w innych tkankach zwierząt, czy też mogą rosnąć w komórkach hodowli tkankowej. Niektóre choroby weneryczne są o tyle bardziej niebezpieczne, że nie powodują żadnych objawów. Sprawia to, że chorzy praktycznie często nie wiedzą o zakażeniu, a wszystkie swoje objawy traktują jako przypadkowe zdarzenia, spowodowane np. przeziębieniami. Tymczasem np. chlamydioza może powodować groźne powikłania, jeśli nie jest na czas zdiagnozowana. A do odpowiedniej diagnostyki dochodzi niezwykle rzadko. Chlamydioza – groźne bakterie i… brak objawów Chlamydioza jest chorobą bakteryjną – w sumie aż trzy szczepy odpowiedzialnej za jej pojawienie się bakterii mogą być groźne dla człowieka, ale tylko jeden szczep przenosi się drogą płciową. Do zakażenia chodzi najczęściej wskutek stosunku. Choroba ta jest trudna do zdiagnozowania, ponieważ objawy chlamydiozy często są niejednorodne oraz niejasne – nie przekazują konkretnego komunikatu o zarażeniu tymi właśnie bakteriami. Co więcej, u dużej ilości osób zakażenie chlamydiozą może być uśpione – wówczas bakterie nie powodują uszczerbku na zdrowiu chorego, ale przenoszą się na inne osoby. W ten sposób teoretycznie zdrowa osoba może okazać się źródłem groźnego zakażenia. Czasami pojawiają się objawy chlamydiozy, które jednak trudno uznać za jednorodne. Jest to np. pieczenie podczas oddawania moczu czy też podrażnienie i zaczerwienienie narządów płciowych. U kobiet może dochodzić do obfitych upławów, bądź pojawienia się dodatkowych krwawień między miesiączkami oraz podczas i po stosunku. Gdy choroba obejmuje organizm, pojawiają się bóle podbrzusza, a nawet schorzenia związane z nieprawidłowym działaniem wątroby. Diagnostyka, leczenie i powikłania chlamydiozy Do wykrycia chlamydiozy, przez brak jednorodnych objawów, dochodzi dość rzadko. Aby stwierdzić ze stuprocentową pewnością obecność tych bakterii, niezbędne jest pobranie wymazu z cewki moczowej bądź pochwy, a także wykonanie dość kosztownego badania krwi z oznaczaniem immunoglobulin. Leczenie chlamydiozy Leczenie chlamydiozy przebiega zazwyczaj ze stosowaniem antybiotyków, które zostają dobrane na bazie antybiogramu. Istotne jest to, aby oboje partnerzy seksualni byli poddawani leczeniu – w innym przypadku bowiem dochodzi do zakażenia wtórnego. Chlamydioza w późnym stadium powoduje wiele poważnych schorzeń, zwłaszcza w organizmie kobiety. Może zaburzać wydzielanie hormonów, powodować cysty na jajnikach czy zmiany w obrębie stawów i układu nerwowego. W poważnym przypadkach prowadzi do bezpłodności. Istotne jest to, aby doprowadzić do jasnej diagnostyki: w przewlekłym zakażeniu organizm może wykazywać objawy zbliżone np. do astmy czy reumatoidalnego zapalenia stawów. Bibliografia 1. Smith trachomatis and invasive cervicalcancer: a pooled analysis of the IARC multicentric casecontrol study, Int J Cancer, 2004 2. K. Radcliffe (Chairman), I. Ahmed-Jushuf, J. Welch, M. Fitzgerald, J. Wilson, Association for Genitourinary Medicine and the Medical Society for the Study of Venereal Diseases, 2002 3. M. Misiołek, A. Wiczkowski, I. Rzewnicki, B. Zielnik-Jurkiewicz, D. Jurkiewicz, Zakażenia drobnoustrojami atypowymi w praktyce laryngologicznej, Magazyn Otorynolaryngologiczny, 2009 Czym są chlamydiozy i jakie są ich przyczyny? Chlamydiozy to grupa chorób zakaźnych wywołanych przez bytujące wewnątrzkomórkowo bakterie z rzędu Chlamydiales. Gatunkami chorobotwórczymi dla człowieka są Chlamydophila pneumoniae, wywołująca zapalenia górnych i dolnych dróg oddechowych, Chlamydophila psittaci – gatunek odzwierzęcy wywołujący ornitozę objawiającą się najczęściej zapaleniem płuc, oraz Chlamydia trachomatis, powodująca zapalenia spojówek oraz zapalenia układu moczowo-płciowego, zaś u noworodków - zapalenia płuc. Chlamydiozy występują całym świecie. Do zakażenia Chlamydia pneumoniae od chorego człowieka dochodzi drogą kropelkową. Ornitoza jest chorobą odzwierzęcą przenoszoną poprzez bezpośredni kontakt lub wdychanie aerozolu zawierającego pył z drobinami odchodów i wydzielin zakażonych ptaków. Możliwa jest również droga przeniesienia zakażenia Chlamydia psittaci z człowieka na człowieka. Ornitoza najczęściej występuje u osób mających kontakt z ptakami z racji wykonywanego zawodu lub hobby. Badania wskazują, że wszystkie ptaki są wrażliwe na zakażenie Chlamydia psittaci. Chlamydia trachomatis jest najbardziej rozpowszechnionym gatunkiem chlamydii. Zakażenia występują wyłącznie u człowieka. W zależności od typu bakterie te wywołują szerokie spektrum chorób: jaglicę, zapalenie cewki moczowej, zapalenie najądrzy, śluzowo-ropne zapalenie szyjki macicy, zapalenie spojówek u dorosłych, ziarniniaka wenerycznego oraz zakażenia noworodków pod postacią zapalenia spojówek i zapalenia płuc. Zakażenia Chlamydia trachomatis przenoszone są głównie drogą kontaktów płciowych lub wskutek bezpośredniego przeniesienia bakterii na przykład do oka, podczas porodu – z zakażonej matki na noworodka. Jak często występują chlamydiozy? Częstość występowania chlamydioz w Polsce jest niedoszacowana, co z jednej strony wynika z trudności diagnostycznych, z drugiej zaś strony, z często bezobjawowego lub dość łagodnego przebiegu zakażeń. Ocenia się, że Chlamydia pneumoniae jest przyczyną 10% pozaszpitalnych zapaleń płuc oraz 5% zapaleń oskrzeli u dorosłych. Badanie epidemiologiczne wskazują, że 40% mieszkańców Polski miało kontakt z tą bakterią. Ornitoza jest rzadko występującą chorobą. W Polsce w 2013 roku potwierdzono 2 przypadki zakażeń Chlamydia psittaci, z czego 1 wymagał hospitalizacji. Bezobjawowe zakażenia Chlamydia trachomatis w badaniach epidemiologicznych przeprowadzonych w USA występowały u 20% aktywnych seksualnie kobiet i były 2–3-krotnie częstsze od zakażeń dwoinką rzeżączki. W Polsce w 2013 roku potwierdzono ponad 300 przypadków zakażeń Chlamydia trachomatis, zaś w 2014 roku u 160 osób zdiagnozowano choroby przenoszone drogą płciową wywoływane przez chlamydie. Dla porównania, w ostatnich latach (również w Polsce) potwierdzano rocznie ponad 400 przypadków rzeżączki, co świadczy o znacznie zaniżonej rozpoznawalności zakażeń Chlamydia trachomatis. Ziarniniaka wenerycznego, wywoływanego przez określone szczepy Chlamydia trachomatis, nie rozpoznano w Polsce od wielu lat. Jak się objawiają chlamydiozy? Okres inkubacji objawów zakażenia Chlamydia pneumoniae wynosi 3–4 tygodni. Zakażenia są większości bezobjawowe lub mają łagodny przebieg. Zapalenia płuc o etiologii Chlamydia pneumoniae zaczynają się od bólów gardła, którym towarzyszy suchy kaszel, stan podgorączkowy lub gorączka. Podczas osłuchiwania klatki piersiowej lekarz zazwyczaj stwierdza zmiany typowe dla zapalenia płuc. Ornitoza może mieć przebieg od bezobjawowego do ciężkiej uogólnionej infekcji. Objawy pojawiają się po 5–15 dniowym okresie inkubacji i utrzymują się przez 3–4 tygodnie. Najbardziej typowe objawy to gorączka, suchy męczący kaszel i ból głowy, czasem z towarzyszącą wysypką skórną. W badaniu lekarz może stwierdzić zmiany typowe dla zapalenia płuc podczas osłuchiwania klatki piersiowej oraz powiększenie wątroby i śledziony. Powikłaniem ornitozy może być zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu lub uszkodzenie zastawek serca. Chlamydia trachomatis wywołuje szerokie spektrum objawów, najczęściej ze strony układu moczowo-płciowego, rzadziej spojówek. Okres inkubacji zakażenia wynosi 7–14 dni. U około 70% kobiet zakażenia mają przebieg bezobjawowy, co nie wyklucza skrytego rozwoju powikłań. Objawy zapalenia śluzowo-ropnego szyjki macicy są niecharakterystyczne: śluzowo-ropna wydzielina z dróg rodnych, krwawienia z dróg rodnych niezwiązane z menstruacją, pieczenie przy oddawaniu moczu, bóle w podbrzuszu. Zakażenie może być powikłane zapaleniem jajowodów z ich niedrożnością, zapaleniem jajników, zapaleniem otrzewnej i ropniem wątrobowym. U mężczyzn Chlamydia trachomatis powoduje zapalenie cewki moczowej objawiające się surowiczą, śluzową lub śluzowo-ropną wydzieliną z cewki moczowej, częstym oddawaniem moczu z towarzyszącym uczuciem pieczenia. W przypadkach powikłanych zapaleniem najądrzy chory zgłasza jedno- lub obustronne bóle oraz obrzęk w okolicy moszny, gorączkę i ból podczas oddawania moczu. Zakażenia Chlamydia trachomatis mogą być przyczyną niepłodności kobiet i mężczyzn. U noworodków zakażenia okołoporodowe Chlamydia trachomatis powodują rozwój zapalenia spojówek objawiającego się zaczerwienieniem spojówek i śluzową wydzieliną z oczu. U niektórych zakażonych w ten sposób dzieci w ciągu 3 pierwszych miesięcy życia dochodzi do rozwoju zapalenia płuc z gorączką i kaszlem. Określone serotypy Chlamydia trachomatis wywołują u dorosłych specyficzne przewlekłe zapalenie spojówek i rogówki (jaglica) lub zapalenie. Jeszcze inne mogą być przyczyną ziarniniaka wenerycznego – choroby objawiającej się zmianami grudkowo-pęcherzykowymi lub wrzodziejącymi na narządach płciowych z zapaleniem pachwinowych węzłów chłonnych i tworzeniem przetok do skóry. Co należy robić w przypadku wystąpienia objawów chlamydiozy? Zakażenia układu oddechowego spowodowane Chlamydia pneumoniae mają zazwyczaj łagodny przebieg. W przypadku przedłużania się lub nasilania dolegliwości należy się zgłosić do lekarza rodzinnego. Przebieg ornitozy jest cięższy, bardziej gwałtowny, objawy są bardziej nasilone w porównaniu z zakażeniem Chlamydia pneumoniae. W razie zapalenia płuc spowodowanego przez chlamydie, przedłużająca się gorączka, silne bóle głowy ze światłowstrętem, duszność i bóle w klatce piersiowej, przyspieszony oddech (>20/min u dorosłych), obniżone ciśnienie tętnicze krwi, szybkie pogorszenie się stanu ogólnego chorego, wystąpienie drgawek, utraty przytomności, senności, ostrego bólu brzucha, wymagają pilnej konsultacji lekarskiej (pogotowie ratunkowe, szpitalny oddział ratunkowy). Przy podejrzeniu zakażenia Chlamydia trachomatis wskazana jest konsultacja w poradni wenerologicznej, w celu diagnostyki i leczenia. Z uwagi na specyficzne przewlekłe dolegliwości ze strony narządów moczowo-płciowych chorzy mogą początkowo szukać pomocy w poradni ginekologicznej, nefrologicznej lub urologicznej. W jaki sposób lekarz ustala rozpoznanie chlamydiozy? Pewne rozpoznanie chlamydiozy na podstawie objawów jest niemożliwe. Trzeba je potwierdzić badaniami laboratoryjnymi. W diagnostyce chlamydiozy stosuje się metody wykrywające przeciwciała przeciwko chlamydiom oraz badania molekularne wykrywające materiał genetyczny bakterii. Tradycyjne hodowle mikrobiologiczne chlamydii nie są możliwe, jako że chlamydie – bakterie bezwzględnie wewnątrzkomórkowe – rosną w hodowlach komórkowych. W zakażeniach Chlamydia pneumoniae i Chlamydia psittaci zastosowanie mają metody wykrywania przeciwciał. Z kolei w diagnostyce w kierunku zakażeń Chlamydia trachomatis stosuje się metody bezpośredniego wykrywania określonych form bakterii i materiału genetycznego w materiałach klinicznych, takich jak wymaz z szyjki macicy lub cewki moczowej oraz mocz. W przypadku zapalenia płuc wywołanego przez chlamydie lekarz zazwyczaj zleci wykonanie RTG klatki piersiowej. W razie powikłań wewnątrzbrzusznych – badanie ultrasonograficzne lub tomografię komputerową jamy brzusznej i miednicy mniejszej. Jakie są metody leczenia chlamydioz? W terapii chlamydioz stosuje się określone antybiotyki aktywne wobec bakterii wewnątrzkomórkowych. Czas leczenia jest uzależniony od czynnika wywołującego i postaci choroby, zazwyczaj leczenie trwa od 7 dni w przypadku zakażenia Chlamydia trachomatis, do 4 tygodni u chorych na ornitozę lub zakażonych Chlamydia pneumoniae. Czy jest możliwe całkowite wyleczenie chlamydiozy? Rokowanie w chlamydiozach jest zasadniczo dobre. Antybiotykoterapia i leczenie wspomagające zapewniają wyleczenie. W przypadku zakażeń Chlamydia trachomatis leczenie należy przeprowadzić również u partnera/partnerki. Do czasu ukończenia leczenia i ustąpienia objawów zalecana jest abstynencja seksualna. Problemem bywają ciężkie i/lub trwałe powikłania zakażeń chlamydiami w postaci zapaleń wsierdzia ze zniszczeniem zastawek serca w ornitozie oraz niepłodności, powikłań ciążowych, zapalenia otrzewnej i ropni wewnątrzbrzusznych w zakażeniach Chlamydia trachomatis. Powikłany przebieg zakażenia Chlamydia psittaci jest związany z 5% śmiertelnością. Co należy robić po zakończeniu leczenia chlamydiozy? Chlamydiozy mają tendencję do nawrotów. Konsekwencją tego jest konieczność stosowania dłuższej antybiotykoterapii oraz badań kontrolnych po zakończeniu leczenia. Przebycie chlamydiozy nie zapewnia trwałej odporności, dlatego możliwe jest ponowne zachorowanie. Istotnym problemem w terapii zakażeń Chlamydia trachomatis są powtarzane zakażenia u osób aktywnych seksualnie. Co robić, aby uniknąć zachorowania na chlamydiozę? Zachorowaniom na ornitozę u ludzi najskuteczniej zapobiega się poprzez kontrolę rezerwuaru zwierzęcego. Ptaki podejrzane o zakażenie Chlamydia psittaci powinny być pod stałą kontrolą weterynaryjną przez okres leczenia. Niekiedy, w przypadku sprowadzanych ptaków egzotycznych, jest wymagana kwarantanna. Należy unikać wdychania aerozolu zawierającego pył pochodzący z ptasich piór oraz odchody i wydzieliny ptaków. Zarażenia Chlamydia trachomatis przenoszone są głównie drogą płciową. Ryzyko zakażenia można zmniejszyć poprzez związki monogamiczne, unikanie przygodnych kontaktów seksualnych, stosowanie prezerwatyw, unikanie współżycia seksualnego z osobami chorymi na choroby przenoszone drogą płciową.

chlamydioza to choroba powodowana przez bakterie